ประกาศตั้งแต่ 11 แล้ว แต่ขออัพย้อนหลังเสียหน่อย
ในวันนั้น เตรียมใจมาลุ้นเต็มที่. . .
เปิดคอม..
ต่อเน็ต…
โมเด็มพัง!!
อาาา ดูไม่ได้เสียแล้ว ให้เพื่อนดูให้แล้วกัน
ก่อนที่เพื่อนจะโทรกลับมา ข้าพเจ้าได้ไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าพระเสียแล้ว
"ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ข้าพเจ้าก็จะยอมรับมัน"
(ก็ต้องรับสิฟระ!! พูดยังกับแก้ไขได้..)
นาทีต่อมา . . .
"ติดอันดับ 3 อะ เกษตร…"
"อืมมม"
โทรไปบอกมารดาว่าติดเกษตร..
(อยู่บ้านเดียวกันยังใช้มือถือเลย = =)
กิจกรรมหลังจากนั้นคือคุยโทรศัพท์และนั่งลุ้นให้ modem ใช้ได้
แต่ก็เปล่าประโยชน์ หลับไปเวลา 2 นาฬิกา
อาาา…ความรู้สึกตอนนั้น มีเพียง 2 อารมณ์..
ดีใจ…ที่เราก็มีที่เรียน เสียใจ..ที่ไม่ได้อันดับ 1
ดีใจ…ที่เราชนะคนตั้งเป็นหมื่น เสียใจ..ที่เราแพ้คนเป็นเป็นร้อยเป็นพัน
ดีใจ…ที่โมเด็มพัง เพราะอย่างน้อยก็ได้รู้ว่ามีเพื่อนดีๆคอยช่วยเหลือ (มันจะอยากรู้อะไรนักหนาฟระ!!)
ดีใจ…ที่ได้เรียนในคณะที่ต้องการ เสียใจ..ที่ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกมากนัก
ดีใจ…ที่เราจะได้พบเจอเพื่อนใหม่ๆในรั้วมหาลัย เสียใจ..ที่ต้องลาจากกับเพื่อนเก่าๆในรั้วโรงเรียน(ที่ปีนบ่อยๆ)
ดีใจ…ที่ผมได้เป็นตัวของตัวเอง.. เสียใจ..ที่บางครั้งมักจะทำอะไรโง่ๆลงไป
ดีใจ…ที่เราเรียนจนจบ ม.6 แล้ว เสียใจ..ที่เรื่องเรียนยังไงๆก็สู้พี่ไม่ได้ซักที
ดีใจ…กับคนที่Ent’ ติด และ เสียใจ..กับผู้ที่ผิดหวัง
ดีใจ…ที่มีคนอ่านจนจบ (ขอบคุณนะ) เสียใจ..ที่ต้องเอ่ยคำว่า "ลาก่อน"
พบแล้วไยต้องจาก พรากแล้วใยไม่เจอ?
เหลือเพียงความทรงจำสีจางๆ ที่ดูเลือนลางเสมอ
ตั้งแต่วันนั้นที่พบเธอ จนวันนี้..วันที่ต้องเอ่ยคำลา
_________________________________________
ลาก่อนเพื่อนๆที่แสนดี
อีกหลายปีคงจะพบกันใหม่
หากเคยทำอะไรผิดพลั้งไป
ขอควรให้อภัยแก่กัน
__________________________________________
ผลไม้ยังร่วงจากต้น
น้ำตายังต้องร่วงหล่น
เหมือนชีวิตของคนบางคน
จากโชติช่วงต้องร่วงหล่น
จากต้นลงสู่ดิน
_________________________________________
บางคนบอกว่าจุดจบเป็นการเริ่มต้นใหม่
แล้วใยไม่ให้สิ่งดีๆในวันเก่าๆของเรามาด้วย?
_________________________________________
บทนี้ส่งท้าย อ่านถึงตรงนี้ได้ถือว่าไม่ใช่คน…
เพราะภาษาที่ใช้ ออกจากใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์สับสน
กับเนื้อหาค่อนข้างวกวน
แม้แต่คนเขียนก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ..
เก็บตะวันที่เคยส่องฟ้า…
เก็บเอามา เก็บไว้ทำไม?
ในเมื่อผมไม่ต้องการให้ถึงวันใหม่
อยากอยู่แบบนี้ ที่นี่ตลอดกาล…
จบแล้ว..
ป.ล. อาาา เป็นงานเขียนชิ้นแรกที่ออกมาจากอารมณ์อย่างแท้จริง
ป.ล.2 แต่ก็เป็นอารมณ์ที่ over ไปหน่อย = =
ป.ล.3 รักคนอ่าน ^^
ลาก่อน…แล้วพบกันใหม่
ติด KU ก็ดีแล้ว สังคมอบอุ่นๆ
อ่านแล้วก็ถือว่าใชไต่ภาษาที่ใช้ยังไม่สวยหรูเท่าที่ควร
หรือตูอารมศิลเองหว่า
เพิ่งได้อ่าน 555+