ประกาศผล

อา…ประกาศผลเสียที

ประกาศตั้งแต่ 11 แล้ว แต่ขออัพย้อนหลังเสียหน่อย

ในวันนั้น เตรียมใจมาลุ้นเต็มที่. . .

เปิดคอม..

ต่อเน็ต…

โมเด็มพัง!!

อาาา ดูไม่ได้เสียแล้ว ให้เพื่อนดูให้แล้วกัน

ก่อนที่เพื่อนจะโทรกลับมา ข้าพเจ้าได้ไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าพระเสียแล้ว

"ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ข้าพเจ้าก็จะยอมรับมัน"
(ก็ต้องรับสิฟระ!! พูดยังกับแก้ไขได้..)

นาทีต่อมา . . .

"ติดอันดับ 3 อะ เกษตร…"

"อืมมม"

โทรไปบอกมารดาว่าติดเกษตร..
(อยู่บ้านเดียวกันยังใช้มือถือเลย = =)

กิจกรรมหลังจากนั้นคือคุยโทรศัพท์และนั่งลุ้นให้ modem ใช้ได้

แต่ก็เปล่าประโยชน์ หลับไปเวลา 2 นาฬิกา

อาาา…ความรู้สึกตอนนั้น มีเพียง 2 อารมณ์..

ดีใจ…ที่เราก็มีที่เรียน        เสียใจ..ที่ไม่ได้อันดับ 1

ดีใจ…ที่เราชนะคนตั้งเป็นหมื่น      เสียใจ..ที่เราแพ้คนเป็นเป็นร้อยเป็นพัน

ดีใจ…ที่โมเด็มพัง เพราะอย่างน้อยก็ได้รู้ว่ามีเพื่อนดีๆคอยช่วยเหลือ (มันจะอยากรู้อะไรนักหนาฟระ!!)

ดีใจ…ที่ได้เรียนในคณะที่ต้องการ      เสียใจ..ที่ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกมากนัก

ดีใจ…ที่เราจะได้พบเจอเพื่อนใหม่ๆในรั้วมหาลัย      เสียใจ..ที่ต้องลาจากกับเพื่อนเก่าๆในรั้วโรงเรียน(ที่ปีนบ่อยๆ)

ดีใจ…ที่ผมได้เป็นตัวของตัวเอง..      เสียใจ..ที่บางครั้งมักจะทำอะไรโง่ๆลงไป

ดีใจ…ที่เราเรียนจนจบ ม.6 แล้ว      เสียใจ..ที่เรื่องเรียนยังไงๆก็สู้พี่ไม่ได้ซักที

ดีใจ…กับคนที่Ent’ ติด  และ   เสียใจ..กับผู้ที่ผิดหวัง

ดีใจ…ที่มีคนอ่านจนจบ (ขอบคุณนะ)      เสียใจ..ที่ต้องเอ่ยคำว่า "ลาก่อน"

พบแล้วไยต้องจาก พรากแล้วใยไม่เจอ?

เหลือเพียงความทรงจำสีจางๆ ที่ดูเลือนลางเสมอ

ตั้งแต่วันนั้นที่พบเธอ จนวันนี้..วันที่ต้องเอ่ยคำลา

_________________________________________

ลาก่อนเพื่อนๆที่แสนดี

อีกหลายปีคงจะพบกันใหม่

หากเคยทำอะไรผิดพลั้งไป

ขอควรให้อภัยแก่กัน

__________________________________________

ผลไม้ยังร่วงจากต้น

น้ำตายังต้องร่วงหล่น

เหมือนชีวิตของคนบางคน

จากโชติช่วงต้องร่วงหล่น

จากต้นลงสู่ดิน

_________________________________________

บางคนบอกว่าจุดจบเป็นการเริ่มต้นใหม่

แล้วใยไม่ให้สิ่งดีๆในวันเก่าๆของเรามาด้วย?

_________________________________________

บทนี้ส่งท้าย อ่านถึงตรงนี้ได้ถือว่าไม่ใช่คน…

เพราะภาษาที่ใช้ ออกจากใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์สับสน

กับเนื้อหาค่อนข้างวกวน

แม้แต่คนเขียนก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ..

เก็บตะวันที่เคยส่องฟ้า…

เก็บเอามา เก็บไว้ทำไม?

ในเมื่อผมไม่ต้องการให้ถึงวันใหม่

อยากอยู่แบบนี้ ที่นี่ตลอดกาล…

จบแล้ว..

ป.ล.    อาาา เป็นงานเขียนชิ้นแรกที่ออกมาจากอารมณ์อย่างแท้จริง
ป.ล.2     แต่ก็เป็นอารมณ์ที่ over ไปหน่อย = =
ป.ล.3       รักคนอ่าน ^^

ลาก่อน…แล้วพบกันใหม่

Advertisements